Als je gedrag wilt beoordelen is het van belang dat je eerst kennis hebt van de wijze van communiceren van het te bestuderen individu, maar ook hoe dit geïnterpreteerd moet worden.
M.a.w. versta/begrijp je de taal goed genoeg om een correct oordeel te kunnen geven.
Om te communiceren hebben levende wezens een ´taal´ nodig die door de anderen wordt herkend.
Bloemen tonen hun kleur en verspreiden hun geur om insecten te lokken, vruchten zijn smakelijk om de zaden te verspreiden, vogels zingen hun lied. Niet om ons te plezieren maar om soortgenoten iets duidelijk te maken en ook vissen hebben ook hun eigen communicatie methodes;
Alles dat leeft vertoond gedrag en communiceert op een of andere manier met de buitenwereld. En niet alles is altijd voor ons mensen waarneembaar of herkenbaar.
Afhankelijk van aanleg en ervaring (leren) communiceren onze huisdieren met ons en elkaar. Mijn paardje komt aangehuppeld in de wei als ik in mijn handen klap, omdat hij heeft geleerd dat hij dan een lekkere wortel krijgt. Het geluid van het rammelen met een bakje graantjes maakt dat de kippetjes aankomen gefladderd. Als we wat laat zijn met voeren of uitlaten zijn onze dieren prima in staat ons te herinneren aan onze verplichting. Krabben aan de deur, aandragen van voorwerpen, geluiden maken (luid miauwen, blaffen, stampen met de (paarden)benen). Ik denk dat je zelf ook wel voorbeelden hebt hoe huisdieren ons laten weten waar de nood ligt.
