Bij een ijsberg zie je slechts een klein stukje van het brok ijs dat daar in het water dobbert: het topje van de ijsberg.
Als je naar een zwemmende hond kijkt, dan zie je ook slechts een klein stukje: de kop van de hond.
Je ziet de kopvorm en type oren maar moet raden hoe hij er verder uitziet, pas als je hem op het droge hebt kun je helemaal zien; kleur en type vacht, vorm en lengte van de staart, heeft hij wel vier poten, en hoe lang zijn die dan, is hij dik of juist mager? En pas als hij gaat bewegen zie je zijn motoriek. En ook zijn stem hoor je pas als hij geluid maakt. Als je naar een hond kijkt, zie je hoe hij er uit ziet, zich beweegt, zijn formaat, zijn kleur, type vacht.
Misschien kun je zien of het een reu of een teef is, misschien is het een zogende teef. Misschien kun je inschatten of het een jonge of een oude hond is.
Maar hoe zijn karakter is ligt dieper verscholen, je ziet enkel wat op hij op dat moment laat zien: het genetische pakketje dat bepaalt hoe hij eruitziet, zijn uiterlijk.
Maar zijn karakter en hoe dat gevormd is, dat kun je van buitenaf niet zien.
Je kunt raden naar voeding, sociale contacten, leerervaringen, (medische) verzorging, etc., maar je kan niet altijd zien hoe hij zich voelt; heeft hij honger of pijn, is hij vrolijk en wil hij spelen of is hij knorrig en wil hij met rust worden gelaten en wil hij slapen?
Wat doet hij …, en waarom? wat is de oorzaak? Is dat aanleg, trauma, aangeleerd gedrag of anders?
Je kunt dat niet in een oogopslag zien. Je kunt je pas een goed beeld over de persoonlijkheid van een hond vormen als je dieper ofwel onderwater gaat kijken.
Een hond is zoveel meer dan je in één oogopslag ziet.
